Şaristan’ın Gözleri

… Ya Rabbi! İnsanların çıkardığı savaşlarda, insanlar tarafından yapılan bombalar ile bedenleri parçalanan insanların olduğu dünyada, yüzüm tutmadı hiçbir vakit senden yaralı sırtım ve nalsız ayağım için bir şey istemeye. Birçok zulme karşı emrettiğin gibi sabrettim.
 
Kapıyı açacak ellerim yok. İnsanların sesimden hoşlanmadığını biliyorum. Başımda insanların efendi olduğuna biat ettiğimi simgeleyen yular var. Her kıymığı için sana şükür ettiğim samana yıllarca rıza gösterip kanaat ettim. Bütün bunları senin beni yarattığın gayenin mutlak ve kusursuz gerçekleşmesi için yaptım. Kışın hep sonunu düşledim. Sonunda gelecek baharlara kavuşmaktı arzum. Papatyaların olduğu baharlara…
Kış bitmedi, erimedi kar ve yeşermedi papatyalar. Özgür kılmayan ama özgürlüğü hissettiren gözlerim karanlığa mahkum edildi.
 
Ya Rabbi! Kurtuluşu müjdelediğin bu gece sana, aşkı için yaptıklarından dolayı esir alınan bir eşek olarak sesleniyorum. Güzel ve büyük gözlü bir eşek için, görmeyi engelleyecek karanlıklara mahkum edilmek katlanabilir değil. Biz eşekler urganın uzanabildiği mesafe kadar değil, gözlerimizin gördüğü yer kadar özgürüzdür. Bir parça aydınlık Ya Rabbi!
Mahpeyker’in yüzünü gösterende özgür hissettirecek bir parça aydınlık!
 
Amin.